Weefgetouw en afscheidsavonden

Vrijdag 8 juli-2022

Eindelijk zijn de bestelde kaardemolens binnen. Heb er drie maanden op moeten wachten. Niet normaal zo druk als het bij Louët( leverancier van spinnenwielen)is. Een cursist zat er al wekenlang op te wachten en stelde haar laatste les uit totdat de kaardemolen binnen was. Dat scheelde haar dan weer een extra ritje.

Nu is de drukte met de lessen even afgelopen. Lekker vakantie nu! Voor een groep maakte ik een uitzondering, die komen volgende week nog een avondje voor de laatste les. En vorige week kwam er nog een vraag voor spincursus van een moeder en dochter of ze deze week nog konden komen of in de vakantie. Maar de vakantie moet ik over waken anders staat die ook weer vol met cursussen. En dat zou voor me zelf niet zoveel uitmaken maar voor het gezin wil ik dat echt niet. Nu is het de tijd voor leuke dingen met elkaar. En kan ik ook m’n eigen projecten eens afmaken?. Dus mochten de moeder en dochter afgelopen maandagmiddag, dinsdagmiddag en woensdagmiddag komen. Kon nog net voor de vakantie. Maureen had al vakantie dus die was eigenlijk niet zo blij dat ik nog zoveel les had deze week. Maar met een paar spelletjes tussen de bedrijven door met haar doen en lekker samen wentelteefjes bakken kwam ze de tijd wel door. Ze is al op pad geweest voor nieuwe schoolspullen, want volgens haar is dat de eerste week al weg in de winkels?. Nou ja, had ze weer wat tijdverdrijf. En ze is nog een middag wezen zwemmen met een vriendin, dus zo vaak zat ze niet alleen.

Maandagavond hebben we het oude weefgetouw opgehaald in de Glind. Rien sr en Rien jr gingen mee, grote aanhanger mee. Hij stond daar nog opgebouwd want volgens de zoon van de mevrouw kwamen we er anders niet uit hoe hij weer opgebouwd moest worden. Dat geloofde ik gelijk want ik had er echt een zwaar hoofd in dat we dat voor elkaar zouden krijgen. Bij het afbreken elke keer foto’s genomen hoe het in elkaar zat. De kar lag vol met allemaal losse onderdelen en latjes en in de auto vroeg ik of ze alleen de buitenkant in elkaar wilde zetten dan zouden we de rest wel een keer kijken hoe het ook al weer werkte. Maar toen ze er aan begonnen ging Rien jr verder met opbouwen want hij zei dat het nu nog in z’n hoofd zat hoe hij in elkaar gezet moest worden. Daar had hij natuurlijk gelijk in. Hij is er toch nog wel een anderhalf uur mee bezig geweest. Knap hoor, had het zelf echt niet voor elkaar gekregen. Bij de pedalen wist hij niet helemaal meer hoe ze aangebonden moesten worden maar dat vragen we wel aan m’n eigen weefjuf. Heb aan haar gevraagd of ze me wil helpen met inrijgen van dat ding want ik zou werkelijk niet weten waar ik moet beginnen. Ze komt dan een paar dagen in een van de vakantiehuisjes logeren want je bent wel een heel aantal uurtjes bezig om dat voor elkaar te krijgen. Ze kon al in augustus maar dat viel in de vakantie en dat kan niet met het gezin en de huisjes zaten al vol geboekt. Dus nu komt ze in november, helemaal prima dat het nog even duurt want ik heb ook nog veel werk liggen om te maken voor de Vlegeldag op 24 augustus in Bennekom waar ik dan mag komen vlas spinnen. Maar ik zie er wel naar uit, lijkt me echt geweldig om op dat ding te weven. Kijk, hier staat ze dan, het getouw uit het jaar 1750. Wat een schoonheid!

Woensdagmorgen had ik een verjaardag van een vriendin. Ben er op de fiets naar toe gegaan, was niet zo heel ver hier vandaan( Rhenen) maar dat betekende wel tegen de hucht op fietsen. Dat werd even diep ademhalen want zoveel conditie heb ik niet. Maar ik was te trots om af te stappen en een stukje te lopen dus de versnelling op de lichtste stand en ik ben boven gekomen. Erg hé! Een tijdje terug heb ik een nieuwe fiets gekocht. Dankzij m’n zonen zat er in de wielen van m’n oude omafiets fikse slagen in het wiel. En ik kwam werkelijk niet vooruit met dat ding. Dacht al dat het aan mezelf lag maar volgens de jongens was dat ding ook echt niet vooruit te branden. Dan tijd voor een andere fiets. Poosje aan het sparen geweest voor een nieuwe, daarbij twijfelend of ik nu een elektrische fiets zou kopen of toch maar weer een gewone. Maar ik ben nog geen 50 en bedacht dat ik bij gezondheid best nog wat jaartjes op een gewone fiets kon fietsen. Plus dat die fietsen bij de vleet gejat worden en ik daar weer pijn in m’n buik over moest hebben en daar had ik geen zin in. Ik ren bij de winkel in het dorp meestal zo naar binnen zonder m’n fiets op slot te zetten en dat wilde ik maar zo laten. Niet leuk als ze die meenemen natuurlijk maar dat doet niet zo zeer als een elektrische fiets. Maar het is een heerlijke fiets, trapt sneller dan de vorige en voor de veiligheid van de fiets staat hij hier in het achterhuis gestald zodat de zonen er niet per ongeluk in de schuur met de shovel, of wat voor brullende monsters hier ook allemaal de schuur in komen, tegen aanrijden?. Nu is de roze auto van Menno weer terug uit de garage en daar is hij nu mee aan de gang. Tjonge, dat ding worden je ogen wel naar toe getrokken als je langs komt rijden, wat een kleur zeg?.

Woensdagavond hadden we de diploma-uitreiking van Hessel en het afscheidsfeest van Hidde uit groep 8. Zo balen dat dat op dezelfde avond viel. Nu moesten we gescheiden op pad. Rien met Hessel mee naar Hoevelaken naar het Lodenstein en ik met Hidde mee naar groep 8. O, wat baalde ik daarvan. Had ook zo graag bij de diploma-uitreiking van Hessel willen zijn. Maar helaas, dat ging niet. Het was in groep 8 wel een gezellig afscheid. Toch ook altijd wel weer ontroerend als ze een toespraak krijgen en ze toegezongen worden met psalm 121. Voor je gevoel gaan ze de grote boze wereld in als ze van de lagere school afkomen. Niet zoveel toezicht heb je dan meer op je kinderen. Ze krijgen andere vrienden, veranderen zelf ook. Zo ging het bij de 6 kinderen erboven ook maar toch weer ik altijd weer een beetje weemoedig als er weer een van de lagere school afkomt. Nu zit alleen Mirjam er nog op, die gaat naar groep 8, dus ook het laatste jaar. En toch ben je er op een gegeven moment ook aan toe. Heb nu al 21 jaar kinderen op de basisschool zitten. Ben onderhand een van de oudste moeders, de meeste moeders ken ik nog niet eens meer.