Uilen, tuin, ziekenhuis

Donderdag 3 juni-2021

Zo, eindelijk weer even tijd om te bloggen, het schoot er elke keer bij in. Maar nu ga ik er maar eens lekker voor zitten ook al is het inmiddels al weer 22:00! Vorige week donderdagmorgen kwamen er weer drie vrouwen de workshop van de gezinsgidsactie doen. Dat druppelt ook elke keer zo’n beetje door. Een foto heb ik er nog niet van want ze moesten hem thuis afmaken omdat hij nog niet droog was en we de stampers er daarom nog niet in konden lijmen. Werd een gezellige ochtend. Alleen had ik nu geen tijd om naar de markt te gaan. En dat is echt wel een dingetje, want je moet de jongens horen als ik dat een keer oversla om wat voor reden dan ook. Heb m’n vader maar even gebeld of die voor mij gaan wou, en dat was geen probleem( is het nooit bij m’n ouders). s’Middags toen de kinderen weer naar school vertrokken ben ik lekker gaan wandelen. Dat bevalt me toch zo goed. Loop stevig door, en als ik thuis kom ben ik echt moe maar na een half uur als ik bijgekomen ben dan heb ik weer energie En dat moest ik tenslotte weer terugkrijgen dus dat gaat de goede kant wel op denk ik. Ik moest van de week ook nog bij de verpleegkundige komen, daar moet ik voorlopig onder controle blijven totdat m’n bloeddruk weer normaal is en ik wat kilo’s kwijt ben. Maar ze was al een beetje tevreden want de bloeddruk was al een stuk lager dan dat hij was. Kreeg een hoop tips voor m’n ”overgewicht”(?) en het ergste is dat ik pas over 4 maanden terug hoeft te komen om te wegen en de bloeddruk te meten. Nou, dat is niet echt een stok achter de deur voor mij. We zien wel, ga m’n best doen, vooral blijven wandelen dat scheelt al heel wat. En ik geniet werkelijk van wat ik allemaal ziet.

Vooral afgelopen maandag, ze waren zo ongeveer alle weilanden rondom het dorp aan het maaien, dat ruikt zo heerlijk. En nu zijn ze druk aan het hooien, hoorde ze vannacht om 2 uur nog rijden

Vrijdagmorgen kwam de hulp, die rende door de boven verdieping en maakte daarna de theeschenkerij netjes. Was zelf al vroeg buiten aan de slag gegaan . Achter bij het atelier het grove onkruid weggehaald, niet elk sprietje want de tuinman kwam van de week gif spuiten, en de stenen bakken gevuld met eenjarige die ik gekregen had. Staat al weer een stuk netter. Maureen lapte de ramen, dat kan ze al best met de Jemaco-doeken.

Planten verschillende kruiden in een hoekje bij de theeschenkerij. Dat ruikt zo lekker als het geregend heeft. Even met je vingers aan de blaadjes wrijven en snuiven maar, heerlijk!

De blauwe regen die net gepoot is geeft ook al een paar bloemen

En dan de lupine: helemaal verliefd op, zo mooi?, die staan voor in de tuin bij vakantiehuisje 1

De kastanjeboom krijgt er ook zin in, hij staat nu twee jaar en vorig jaar zaten er maar drie bloemen in, en nu heeft hij er wel dertig.

De rozen die het prachtig doen en heerlijk geuren

Die avond moest ik met onze twee dochters op stap want de dames hadden schoenen nodig. Veel keus was er niet en ze kozen allebei witte schoenen. Die zullen wel niet lang mooi blijven. Bij Mirjam helemaal niet want die viel de volgende dag al met haar fiets: een dikke schaafwond op haar knie en een lap leer van haar schoenen van 1 dag oud.

Vorige week zaten er vakantiemensen in huisje 4. De mevrouw belde mij donderdag op dat ze boven op de zolder een bons had gehoord en daarna veel gepiep van een of ander dier. Rien is even gaan kijken en toen hij het luik opentrok kwam er een dood jong uiltje naar beneden vallen al in staat van ontbinding. Hij vond er nog twee, die leefde nog wel maar waren na een kwartier ook dood. Zo jammer. Toen de mensen vrijdagmorgen vertrokken, vertelde ze dat ze dachten nog af en toe gepiep te horen. Rien is weer gaan kijken en nu vond hij een levend uiltje. Het beestje was erg koud en hij heeft hem in de zon opgewarmd, toen werd hij weer levendig. Wat een droppie, we hebben nog gekeken op internet hoe je zo’n beestje zelf groot brengt maar dat is bijna niet te doen. Hij heeft hem weer terug gezet in het nest met de hoop dat de moeder terug zou komen en de jongen zou voeren. En gelukkig is dat ook gebeurt, Menno is gisteren de zolder weer opgeklommen en daar zat het beestje nog in z’n nest. Inmiddels was hij aardig gegroeid en zat al een stuk voller in z’n veren. Daar zijn we wel blij mee, het was ook zo’n snoezig beestje.

Zaterdag kwam de tuinman weer en nu wilde ik echt de hele tuin rondom af hebben. Dat was een hele klus maar het is gelukt. Hij heeft achter onder de heggen alles schoongemaakt, de twee stukken bij de weg gedaan en de helft van de nieuwe aangelegde tuin. De andere helft had ik zelf vrijdag gedaan en de voortuin pakte ik zaterdagmiddag mee. Zo waren we allebei tegelijk klaar en allebei dik tevreden!! Die ochtend moest ik eerst de was doen uit drie vakantie huisjes. De handdoekenwas deed ik binnen, kon dat daarna gelijk in de droger en het beddengoed waste ik in de wasmachine in de huisjes. Dat kon daar dan op de rekken blijven om te drogen.

Maakte daarna in de theeschenkerij het kachelhok schoon. Dat is ook zo’n opslagplaats waar je alles maar neer gooit. Maar nu was de maat vol. Leeggehaald en alles afgestoft, uitgezocht en weer ingeruimd. Wat is dat opgeknapt zeg.

Bakte een appeltaart, die was nog erg warm toen de eerste klanten om 12 uur al binnen kwamen. Maar dat vonden ze wel lekker, brr, je zou misselijk worden. Bakte een plaat met scones. Het druppelde die middag lekker door, de taart was op, de scones bijna, maar daar wisten we wel raad mee. De ramen werden tussen de bedrijven door gelapt, niet helemaal rond gekomen maar dat komt wel een andere keer. De ontwerpster van de tuin kwam weer een stel planten op de goede plek zetten. Van de 200 die ik er nog bij besteld heb waren er maar 60 binnengekomen. De andere waren niet leverbaar. Dat betekent dat ik weer verder op zoek mag, komt geen eind aan. Nadat we de wekelijks patat genuttigd hadden bakte ik voor de zondag nog 10 notenkoeken.

Gisterenmiddag moest ik naar het ziekenhuis om een cyste in m’n nek weg te laten halen. Hij zat er al een paar jaar maar werd wel steeds groter. Tijd om naar de dokter te gaan, die stuurde me naar het ziekenhuis. Kreeg wel de kriebels hoor toen ik daar op de tafel lag. Kreeg een stel prikken voor de verdoving in m’n nek, en een doek over m’n hoofd. Wat ik nog het ergste vond dat ik elke keer die schaar hoorde toen hun dat ding aan het wegknippen waren, en dat getrek aan je nek, getsie. Ze zijn er drie kwartier mee bezig geweest. Wond dichtgenaaid, hoef gelukkig niet terug om de hechtingen eruit te halen die lossen vanzelf op. Ben nu wel blij dat ik het gedaan hebt hoor, anders blijf je er maar tegen aan hikken. Toen ze klaar waren en ik weer rechtop zat, vroeg ze of ik het nog wou zien wat ze eruit gehaald hadden. Eerst dacht ik: nee, dank u, laat maar zitten. Maar toen was ik eigenlijk toch wel nieuwsgierig hoe dat eruit zag. Zal jullie de details besparen?. Weet in ieder geval wel dat ik nooit geen dokter zou kunnen zijn.