Condoleren en weer een verbouwing

Vrijdag 8 april-2022

Maandag was een dag waarin veel voorbereiding voor dinsdag moest worden gedaan naast alle gewone verplichte klusjes. Dinsdag was er de hele dag cursus voor het naaldvilten van een muis, er zou een groepje van 7 vrouwen komen die ook allemaal bleven lunchen. Kookte daarvoor een pan verse tomatensoep, deed de boodschappen voor de rest van het eten, zorgde dat alles klaar stond voordat ze kwamen. Knipte vast 144 stukjes ijzerdraad voor de vingers en teentjes van de muisjes, dat scheelt weer een hoop werk op de dag zelf want het is hard doorwerken om het af te krijgen. En toen was het dinsdagmorgen 7 uur en kwam Hidde uit bed: hoge koorts, kotsmisselijk, zware hoofdpijn?. Help, dat konden we nu net niet gebruiken. En omdat ik de vrouwen niet op het laatste moment af kon bellen moest Hidde de dag op de bank doorbrengen, en ging ik hem tussendoor elke keer maar verzorgen. Gelukkig is het atelier in huis en ben ik toch vlak bij hem. Mirjam was ook nog niet helemaal opgeknapt van haar ziek zijn dus die kon hem ook gezelschap houden. Bezorgde eerst om half negen een ontbijt bij de gasten. Die mevrouw kwam ook op de cursus en bleef gezellig twee nachtjes over met haar man.

Het was echt een leuke dag. Om half 10 begonnen we eerst met koffie/thee en een stuk vers gebakken kruidkoek, die had ik s’morgens om 8 uur gebakken om er van verzekerd te zijn dat er ook nog echt kruidkoek was om uit te delen. Had ik dat de avond van tevoren gedaan dan had ik die garantie niet gehad?. Het moeilijkste aan de muis is het maken van de teentjes en vingertjes. Dan moet er ragdun wol om de ijzerdraadjes worden gemaakt en dat vergt echt enige oefening. Zo’n eerste muis die de dames maken heeft dan ook meestal lekkere dikke worstenvingers en tenen. Dan moet je een paar keer een muis gemaakt hebben wil je dat onder de knie krijgen. Maar dat geeft niet, oefening baart kunst. Bij mij ging het de eerste keer ook niet gelijk goed. Om half 5 waren we klaar en hadden we een leuke muizenfamilie bij elkaar geprikt.

En toen was er een avond met een verdrietige bezigheid. Het was condoleren hier in de theeschenkerij van een nog vrij jonge vrouw. In het huis waar in wij wonen is zij geboren en opgegroeid. De familie kwam met de vraag of het condoleren hier mocht plaatsvinden. Daar hoef je niet over na te denken, daar wil je de familie zeker in tegemoet komen. Het is ook wel bijzonder dat het afscheid op je eigen geboorte-erf is, dat is eigenlijk nooit mogelijk. Moet zeggen dat ik het toch wel spannend vond, dat is wel iets anders dan een high tea of een verjaardag verzorgen. Maar de begrafenisondernemer kwam alles regelen, inclusief de parkeerwachters en wij hoefde alleen maar de tafels goed te zetten en koffie/thee te schenken voor de mensen die kwamen condoleren en te zorgen voor voldoende parkeerruimte. De buren waren zo lief om hun terrein ook beschikbaar te stellen. En zo konden we er met z’n allen voor zorgen dat het hier kon plaatsvinden. Het was erg druk en het is allemaal goed verlopen. Blij dat we het voor hun konden doen.

Voor woensdagmorgen was door een van de gasten een Engels ontbijt bestelt en voor z’n vrouw een gewoon ontbijt. Dat was even aanpezen om twee verschillende ontbijtjes tegelijk klaar te hebben. Het ene ontbijt moet warm geserveerd worden, dus dat is uitmikken hoe laat je ermee begint om het op de afgesproken tijd te kunnen bezorgen.

Gisteren zijn ze begonnen met het kantoor van Rien te verbouwen. Dat was 23 jaar geleden toen we hier kwamen wonen de hygiënesluis van het voormalige varkensbedrijf. Dat stuk hebben we bij de deel getrokken toen we dat aan het verbouwen waren voor m’n jongste broer( toen 18 jaar)die door een ongeluk een hoge dwarslaesie opliep. Van de deel werd een huisje gemaakt en hij heeft daar 7 jaar gewoond en toen kon hij een huis in het dorp kopen en is daar heen gegaan. Toen het leegstond hebben we het nog wel een paar keer aan pasgetrouwde stelletjes verhuurd maar het is best gehorig en dat is met vreemde mensen niet zo fijn. Nu zullen hun vast heel wat meer gehoord hebben van ons gezin met 10 personen dan wij van hun hoorde, want het is hier zelden stil. Maar goed, intussen is het mijn atelier geworden en een kamertje daarnaast is het kantoor. Nu was het dak behoorlijk slecht en we hadden ook al lekkage gehad en het begon naar vocht te stinken. Dat kan echt niet! De timmerman heeft gisteren in de stromende regen het dak verwijderd, je wil niet weten hoe erg nat en vies het was binnen?. Maar gelukkig kwam 3 uur later toch nog de zon erdoor. Hij heeft met een waterstofzuiger al het water opgezogen en lijkt alles weer aardig droog. En anders maar een paar dagen een kacheltje erin. Het dak zit er inmiddels weer op, is ook een stukje hoger teruggeplaatst en nu zijn ze met de afwerking van het dak bezig. De voorgevel is eruit gehaald, daar komt een deur in met kozijn en de rest wordt met planken afgetimmerd. Verbazingwekkend wat een rotzooi er uit zo’n klein hokje komt.